INGA IWASIÓW
Bambino

WYSYŁKA W 48 GODZIN

PRZECZYTAJ FRAGMENT KSIĄŻKI

WYDANIE ZMIENIONE I ROZSZERZONE PRZEZ AUTORKĘ

Maria, Janek, Anna, Stefan. Do Szczecina z różnych stron kraju przyjechali po wojnie nie z własnej woli, ale dlatego, że historia zdecydowała za nich, przesuwając granice, wyrywając ludzi z korzeniami, przecinając dotychczasowe życiorysy. Tylko Ula mieszka tu od zawsze, urodzona w niemieckiej rodzinie jako Ulrike, i w nowej Polsce zaciera ślady dawnej tożsamości.
W zgruzowstałym mieście chcą zacząć od nowa: kochać, śmiać się, mieć dzieci, jeździć nad morze. Nie mają tu nikogo, ale ich drogi krzyżują się w barze Bambino, w którym część z nich pracuje, a część tam zachodzi. Czy Szczecin da im to, na co liczą i co im obiecano? Czy zdołają uwolnić się od przeszłości, która uporczywie nawiedza ich w snach?

Tacy mogliby być. W wielkim, wcale nie panoramicznym, skrócie. Raczej w notatce do postaci, wyłuskani z niepamięci, wyhodowani na laboratoryjnym szkiełku. Spasowani z fragmentów twarzy, ciał, słów jakichś ludzi, których podsuwa spustoszona wyobraźnia. Życie powstaje z bezsensownego bełkotu przypadków, wyścigu plemników, kombinacji genów, przemieszczeń społecznych. Lepiej byłoby się z niego wycofać, zanim nas przekroczy, ale przemy na świat przez kanał rodny, krzyczymy, wstajemy, przemy dalej. Niech to szlag, tak się właśnie dzieje. Gdzie się spotkali? Każde z nich jedzie z innej strony, pokonuje inną drogę. Troje pociągami. Jedno z nich, jedna, Ulrike-Ula, jest na miejscu. Jej droga to rezygnacja z drogi, niewykupienie biletu, niezdecydowanie się na trasę i środek lokomocji. Ona zostaje, choć stopniowo przestaje zostawać, nie jechać, zaczyna intensywniej być, bo nie widzi innego wyjścia. Nikt się o nią nie upomina, nie wzywa, nie prowadzi. Żaden odzew na przez całą wojnę formułowane, listowe, opieczętowane urzędowo hasło. Ulrike jako Ulrike nie ma zwrotnego adresu, ma tylko miejsce stałego pobytu w tym miejscu. Jest jeszcze coś: ona nie nadąża z myśleniem o tym wszystkim. To ją wielkimi krokami przekracza i omija, to wszystko. Zostaje instynktowna decyzja nie decyzja: życie.